طراوت باران

اى قرار جان ز داغت بى قرارى مى‏ کنم
رفتى و من تا که هستم سوگوارى مى‏ کنم
گر نباشد بیم طعن دشمنان یا فاطمه
روز و شب در پیش قبرت آه و زارى مى ‏کنم

گر بخشکد اشک من یا قرة العین رسول
در عزایت خون دل از دیده جارى مى‏ کنم
بر خزان عمرت اى ریحانه باغ نبى
گریه پیوسته چون ابر بهارى مى‏ کنم
هر چه مى‏ خواهم نگریم پیش طفلانت ولى
از غم دل گریه بى ‏اختیارى مى ‏کنم
خود نهال آرزویم را به گل کردم دریغ
از سرشک دیده آنرا آبیارى مى‏ کنم
روزها در خانه طفلان را تسلى مى ‏دهم
شب کنار قبر تو شب زنده دارى مى ‏کنم
من که خود مشکل گشایم از غم هجران تو
مشکلى افتاده در کارم که زارى مى‏ کنم
جان من در خاک رفت و زنده‏ ام من اى عجب
صبر من از دست رفت و بردبارى مى ‏کنم